Ik ben groot fan van het werk van Edward Burtynsky. Edward is geboren in 1955 en is een Canadese fotograaf en beeldend kunstenaar die internationale erkenning heeft gekregen voor zijn grootformaat foto’s van industriële landschappen. Zijn werk is aangekocht door meer dan 50 grote musea, waaronder het Guggenheim Museum en het Museum of Modern Art in New York, de National Gallery of Canada en de Bibliothèque nationale in Parijs.
Burtynsky werd geboren in St. Catharines, Ontario. Zijn ouders waren in 1951 vanuit Oekraïne naar Canada geïmmigreerd, waar zijn vader fabrieksarbeider werd bij General Motors. Toen Burtynsky elf jaar was, kocht zijn vader een tweedehands doka, inclusief camera’s en handleidingen. Samen met zijn vader leerde hij zwart-witafdrukken maken en met zijn oudere zus maakte hij in de vroege jaren 70 tegen betaling portretfoto’s bij het plaatselijke Oekraïense centrum.
Burtynsky is bekend om zijn foto’s (veelal in vogelvluchtperspectief) van landschappen die ingrijpend veranderd zijn door menselijke activiteit. De foto’s worden meestal afgedrukt (tegenwoordig geprint) op een formaat van ± 125 x 150 cm.[2] Hij werkt thematisch en fotografeert na uitvoerig researchwerk en soms langdurige bemoeienissen voor het verkrijgen van toestemming, wereldwijd locaties die met zijn thema’s te maken hebben.
Hij is geïnteresseerd in landschappen die gevormd, of beter vervormd en niet zelden misvormd zijn door de naar vooruitgang strevende en nijvere mens: mijnen, steengroeven, fabrieken, kantoorcomplexen, stuwdammen en andere grootschalige menselijke werken. Mooi om dit ook eens in je eigen omgeving te bekijken en misschien zelfs vast te leggen in je fotowerk.
Indrukwekkend ook is het bezoek aan de controversiële Drieklovendam (Three Gorges Dam). Omdat de dam de grillige Yangtze-Kiang-rivier moet controleren tegen overstromingsgevaar en grote delen van Zuid-China zal voorzien van schone energie lijkt de aanleg meer dan gerechtvaardigd. De keerzijde van dit megalomane plan evenwel is dat hele miljoenensteden en hun inwoners moesten wijken en de schade die de bouw aan het milieu aanricht nu al niet meer te overzien is.
In Bangladesh waar arme sloebers onder schrijnende omstandigheden met blote handen gedumpte tankers te lijf gaan op zoek naar ijzer, staal en koper. De scheepssloperij is voor Burtynsky overigens geen onbekend onderwerp; al eerder maakte hij de fotoserie Shipbreaking over de demontage van afgedankte vrachtschepen die als surrealistische, maar gifspuitende objecten op het strand liggen.
Veel leesplezier en fijne pinksterdagen! Laat je me weten wat je van mijn blog vindt? Lees graag je reactie. Liefs, Astrid.
Astrid Roox Fotografie en Smartphone fotografie 